Sneeuw en nog eens sneeuw

Begin Januari sneeuwden het hard en het hield maar niet op. Ondanks dat konden we nog steeds op het werk komen. Maar op 7 Januari moest ik voor de eerste keer sinds we in Canada wonen (bijna 10 jaar) bellen dat we ingesneeuwd waren en dat ik niet naar het werk kon.

Op Woensdag had Rob alles geschoven en toen was zijn schuiver kapot gegaan gelukkig op het einde maar toch. Op Donderdag was hij naar verschillende winkels in Williams Lake gegaan voor een nieuw onderdeel maar het was nergens op voorraad. Die donderdag overdag en ’s nachts heeft het gewoon zoveel gesneeuwd dat het niet leuk meer was. Op vrijdag 7 Januari mijn manager een sms gestuurd dat we zoveel sneeuw hadden dat we niet weg konden. Ik met de hand de auto uitgegraven en Rob provisorisch de schuiver gemaakt. Terwijl we even binnen waren blaften de hond en meestal is dat omdat er iemand op ons erf komt. We zagen niks dus dachten zal wel een beest zijn wat hij voorbij zag komen. Toen we weer naar buiten gingen zagen we dat iemand een groot gedeelte van onze oprit had schoon gemaakt. Wat een timing als er ooit een dag was dat we hulp nodig hadden dan was dat vandaag. Rob na het fixen van de schuiver gelijk verder gegaan met sneeuw ruimen en rond 1030 zou ik weg hebben gekund. Mijn werk bericht gestuurd dat ik er in één uur kon zijn als het moet. Wat een mazzel want ik mocht een sneeuwdag nemen en dus maar verder gegaan met sneeuw ruimen.

We hebben ondertussen ook al twee keer het dak geschoven want als grote hoeveelheid sneeuw te zwaar is kan het dak instorten. Ook iets wat we voor de eerste keer hebben moeten doen. Weer een bewijs dat je nooit te oud bent om te iets te leren.

Ben er gisteren achter gekomen dat onze buurman de “snow angel” was die de oprit had gedaan. En niet alleen onze oprit maar ook de weg vanaf hun huis tot aan de asfalt weg. Meestal word onze straat wel geschoven maar tijdens de schoolvakantie zijn ze natuurlijk niet zo snel want de schoolbus hoeft er niet langs. Als je aan een zandpad woont is de prioriteit niet zo hoog zullen we maar zeggen.

Feestdagen 2021

Dit jaar komen wij goed weg want we zijn 5 dagen vrij met kerst en 3 met Oud en Nieuw. Omdat 25 December op zaterdag valt en de 26e op Zondag krijgen we de Maandag en Dinsdag vrij als compensatie en op Woensdag zijn we altijd vrij dus dat komt mooi uit. Eerst nog even gedacht om weg te gaan maar het weer zit niet mee. Het was tussen de -25 en -38 dat betekend dat de leidingen in huis kunnen bevriezen als we de houtkachel niet stoken of we moeten alles afsluiten. Ook zijn we laat om opvang voor de hond te regelen. Besloten om thuis te blijven en misschien dagjes weg maar we zijn Toch maar thuis gebleven, lekker bij de kachel want buiten zijn met die extreme temperaturen doe je niet voor de lol. Lekker de dagen door gebracht met Netflix en eten maken dat wat meer tijd kost. Natuurlijk hebben we ook een kalkoenfilet in de oven gemaakt, deze keer geen hele kalkoen want we zijn maar met zijn tweetjes.

Erwtensoep in slowcooker gemaakt en het was zalig. Zo makkelijk om te maken, je gooit alles ’s ochtends in de slowcooker en roert af en toe en 8 uur later rond etenstijd is het klaar. De lepel stond rechtop dus dat was mijn maatstaf dat de soep qua structuur ook goed was :).

Rob heeft voor het eerst kroketten gemaakt en dat was ook goed gelukt. Duurt even maar dan heb je ook wat. Eerst vlees stoven en hiervoor heeft hij onze nieuwe Quick Cooker gebruikt, het rundvlees was al in 1 uur klaar. Daarna moest het vlees afkoelen en tijdens het afkoelen heeft hij een sausje gemaakt. Daarna sausje en draadjes vlees door elkaar mengen en weer laten afkoelen. Toen dat een stevig goedje was kroketten gemaakt met de krokettenmaker en weer laten afkoelen. Als laatste ze paneren en klaar is Rob. De volgende dag lekker een broodje kroket op en het smaakt naar meer. We hadden 1 kilo vlees en hebben 32 kroketten kunnen maken dus voorlopig hebben we wel genoeg. Hierbij het recept mocht iemand interesse hebben Toine’s keuken.

Relaxte dagen gehad en jammer dat we niet naar buiten konden maar dat is het risico van in deze streek wonen. Aan de andere kant wel een witte kerst en dat heeft toch wel wat als je bij de kachel zit en naar buiten kijkt terwijl alles wit is.

Secret santa

Vanaf begin december draaien we kerst muziek op het werk en dat geeft natuurlijk wel een sfeertje. We trekken lootjes en dan koop je wat voor die collega. Het bedrag was gezet op $ 20.00 maar daar ben ik wel wat overheen gegaan want wat kun je kun kopen voor dat bedrag. Ik ken mijn collega’s nog niet door en door maar denk dat ik wel een idee heb wat ik moet kopen. Ik heb gekozen voor een fles pepermunt wodka en een mooie verpakking plus een recept voor een mix drank. Op 17 December tussen 08:45 en 09:30 werden de pakjes verdeeld. We hadden ook collega’s die online meededen en hun kado al eerder bij het filiaal hadden opgehaald. De manager had ook voor wat lekkers (muffins en fruit) gezorgd. Bijna alle collega’s hadden een ugly Christmas sweater aan maar een paar niet. Ik ook niet want kon er geen vinden in de stad en was te laat om er een online te bestellen. Een collega bood me een kerslichtjes ketting aan zodat ik toch niet uit de toon viel. Elke collega pakte zijn kado uit voor de laptop zodat de collega’s thuis mee konden kijken. Nou ik weet niet wat het is maar er waren veel flessen wijn, drank en chocolade of glazen. Alles was er om een feestje te bouwen en we maakte dan ook grapjes dat we bij loket 1 een glas konden halen daarna bij het tweede loket chocolade daarna wijn bij loket drie en een shot bij loket vier. Natuurlijk is er niks van dit alles is gebeurd want iedereen heeft zijn kadootjes mee naar huis genomen. Het was ontzettend gezellig en leuk om de verschillende reacties op de cadeaus te zien. Op het einde kwam ook nog een collega even langs met haar hond en dat was ook erg leuk. Kortom een leuk begin van de dag en ik heb lekkere chocolade (witte Lindt mijn favoriet) en een mooie mok gekregen.

Doneren

Bij de bank vinden ze het ook belangrijk dat je een bijdrage levert aan een goed doel en dat hoeft zeker niet altijd in geld te zijn. Van 23 November tot 17 December hadden we de internationale Employee Giving Campaign. RBC gaf elke medewerker dit jaar $ 55.00 om te doneren aan een doel wat je belangrijk vind om te steunen. Elk filiaal heeft een champion die helpt om de campagne succesvol te maken. En je raad het al wie er dit jaar de champion was, inderdaad ik heb me aangeboden als vrijwilliger. United Way is een organisatie die we vaak financieel steunen. Op de dag dat de campagne begon was er een zoom meeting met alle filialen en werd er ook een voorlichting door iemand van United Way gegeven. Omdat United Way geassocieerd word met de kleur rood had iedereen voor deze meeting iets roods aan. Na de virtuele vergadering mocht ik nog een woordje doen voor mijn collega’s. Natuurlijk heb ik iedereen gevraagd om zo snel mogelijk de donatie te doneren en misschien zelfs iets meer en dat ik ze kon helpen om dat te doen. Binnen 1 dag had ik alle medewerkers die online hulp nodig hadden geholpen en alle medewerkers van ons filiaal hebben hun bedrag gedoneerd. We willen geen geld laten liggen en vooral als de werkgever dit bedrag aan je geeft. Ik ben dan ook blij dat we dit hebben kunnen doen want het totale bedrag dat is opgehaald loopt op en is substantieel en kan een groot verschil maken voor deze doelen. Ik zelf heb gedoneerd aan de BC Flood Response . De bank vraagt elke medewerker te helpen door te doneren, geld en of tijd maar ook je te verdiepen in een organisatie en die kennis te delen. Goal is to learn, act and share. Mijn manager is erg actief en ik vind dat ik ook wel wat van mijn tijd kan geven aan een goed doel. Nu alleen nog bedenken wanneer en aan wie. De laatste email update die ik heb gehad stond onze regio ( er zijn er 10 in BC totaal ongeveer 7000 werknemers) op 96% en het doel was 95% maar ik weet zeker dat ons kantoor 100% deelname heeft gehaald. En zoals het gezegde gaat, ook hier is het dat alle kleine beetjes helpen.

Geen Halloween

Dit jaar had ik wat druk op Rob gezet omdat ik genoeg brandhout voor de hele winter wilde hebben. Onze hoofd verwarming is een houtkachel vandaar. De afgelopen drie winters kwamen we elke keer tekort en dan met kerst moesten we bomen omzagen in ons bos terwijl we tot onze knieën in de sneeuw stonden.

Omdat Rob last heeft van een tennisarm heeft hebben we om hulp gevraagd. Op 3 October kwamen twee dames van Rob zijn werk ons een handje helpen en hebben we veel bomen kunnen zagen en splitten. Daarna hebben we lekker nasi, saté, kroepoek en sambal boontjes gegeten. De dames vonden dat super en waren blij met de hulp.

Op 31 oktober kwam onze buurman en zijn 15 jarige zoon. Omdat ik in eerste instantie dacht dat de zoon alleen kwam ging ik met mijn auto hun kant op maar toch maar weer omgedraaid. Op een gegeven moment kwam hij met zijn quad en splitter aan. Op dat moment zei hij mijn vader komt later ook nog. Nou die twee mannen waren rap. In no time een hoop gedaan en alle hokken en zelfs de truck lag vol met brandhout. Ook de buren hebben we een etentje aangeboden als bedankje. Ze wilde pas komen eten als er sneeuw was want ze werken allebei en hebben ook nog een boerenbedrijf. Op 28 November ook hun op een Indonesisch etentje getrakteerd en ze vonden het ook lekker. Ik denk dat we deze winter genoeg brandhout zullen hebben en je weet wat ze zeggen: Happy wife, happy life :).

24 Oktober, de rit naar huis

Ik was al vroeg wakker en heb een kopje thee gezet en even de krant op mijn telefoon gelezen. Na een tijdje waren ook Martha en Greti op en hebben we wat gegeten en gekletst. Rond 09:45 ben ik weg gegaan want als je alleen rijd en op tijd wil stoppen dan duurt het toch wel even voor je weer in 150 Mile House bent. De omgeving waar ik door heen rijd heeft een overvloed aan bergen en meren en ik geniet daar dan ook met volle teugen van. Al vroeg tijdens de rit besloten om wat eten te halen en gelijk te tanken, mijn creditcard zegt dat de Subway in Rosedale was dus dat zal dan wel de plaats zijn.

Onderweg een paar keer gestopt om de benen te strekken en een foto te maken. Bij Cache Creek kon ik het niet laten en heb nachos gekocht, maar een beetje van gegeten en de rest bewaard voor thuis. Als je dan toch zo dicht bij Horstings farm bent even brood en een appeltaart gehaald. Voor de laatste paar uur had ik gelukkig mijn zus haar Spotify lijst om me alert te houden. Rond 17:15 was ik thuis en zoals het spreekwoord al zegt: Home sweet Home. Rob vond het maar saai toen ik weg was en we hebben dan ook gelijk besloten dat we de volgende keer weer samen naar NL gaan. De hond was trouwens ook erg enthousiast om mij weer te zien. Alle snoep en koek nog even uitgepakt en daarna niks meer. Het waren twee geweldige weken en ik heb weer veel herinneringen gemaakt. Achteraf denk ik dat ik bij toeval een goede tijd heb uitgekozen tijdens deze Corona waanzin en ook vanwege de huidige wegen en weer situatie in Canada. Jammer genoeg heb ik niet iedereen kunnen bezoeken die ik had willen zien maar deze vakantie was er ook een die ik vooral met mijn familie wilde door brengen en daar ben ik dan ook zeker in geslaagd.